Categorie archief: Polen 2017

Fietsreis in najaar met Nan in Polen

Dag 11 – weer thuis

Geef een reactie
Een heerlijke week gehad. Veel van Polen (zowel steden als platteland) gezien. Een indruk gekregen hoe de mensen daar leven. Weer had beter gekund, maar hebben het echt geweldige naar ons zin gehad.
Polen kent enerzijds nieuwe steden: westers, modern, mooi straatbeeld, uitstekende voorzieningen. De andere kant lijkt het platteland te zijn (althans, het gedeelte dat we gefietst hebben).

kleine dorpjes die terug in de tijd geworpen zijn. Hard werken op het land.

Daar tussenin liggen de provinciesteden die er ‘redelijk’ uitzien. Veruit de meeste huizen ogen best fris met mooie gestucte muren, een leuk pastelkleurtje, goed pannendak, en een tuintje. Het aantal oostblokflatbloks is nog beperkt.

Opvallend zijn de EU-gesubsidieerde projecten die het land uit de klei lijken te hebben getrokken. Okay, de speelplaatsjes in elk dorpje met een EU-bord is wat overdreven, maar er zijn veel goede projecten ontwikkeld. Of we het daar allemaal mee eens zijn is een ander verhaal. In ieder geval knapt Polen daar zienderogen van op.

De steden Warschau (waar we té weinig tijd besteed hebben), Elblag en Gdansk waren werkelijk prachtig!

Lees verder →

Dag 10 – met de trein terug (…) naar Hilversum

Geef een reactie
Treinreizen is heerlijk maar kent zo z’n uitdagingen als je ook je fiets meeneemt. Ten eerste is er de desinformatie. De tijden op de tickets komen niet overeen met de tijden op de print-out (we nemen de vroegste). Er is in Gdansk niet alleen een ‘platform’ maar ook twee ‘tracks’. Zo kun je platform 1, track 4 hebben, de borden zijn daar niet duidelijk over. Dan het wagonnummer: als je eenmaal in de trein bent kun je nergens meer je wagonnummer vinden. Bij navraag blijkt dan in welk wagonnummer je zit (en je te realiseren dat je 3 wagons verder moet). Maar veruit het lastigste is het gesjouw: er is een loopplank op het station naar beneden voor je fiets richting perron, maar niet omhoog! Dat betekent dus je tassen eraf, fiets omhoog, weer naar beneden en met tassen weer terug omhoog. Maar de absolute topper is dat je niet weet (en niemand lijkt dat te weten) in welke wagon je met je fiets moet! Dus die trein boemelt binnen, dan moet je op een klein labeltje op de deur met een fietsje erop letten. Als je ‘m niet hebt gezien moet je snel rennen of fietsen om de juiste wagon te vinden. Tassen eraf. Fiets erin slepen. Tassen erin slepen. Ondertussen fluit de conducteur halverwege dat ie wil vertrekken. Stress!
In Frankfurt am Oder aangekomen wacht ons een verrassing: de storm schijnt hier aanzienlijk te zijn geweest. Tussen Frankfurt am O en Berlijn gaat ee gelukkig een treintje, maar niet helemaal tot Berlijn hbf. Dat laatste stukje scheuren we op de fiets door Berlijn met dank aan mijn appje die ons trefzeker door Berlijn loodst.
Het gigantische trein-
station van Berlijn

Op Berlijn hbf wordt de volle omvang van de storm ons duidelijk. Chaos! Alle treinen naar NL zijn uitgevallen. We kunnen ‘t schudden, we komen niet meer terug vandaag. Nan gaat in de lange rij staan om t ticket om te laten zetten terwijl ik bij de fietsen en spullen blijf. Berlijn hbf is een bijzonder station met veel, heel veel verdiepingen, liften en roltrappen. Ticket wordt naar maandagochtend omgezet. We boeken maar een hotelletje in Berlijn. ‘s Avonds takeaway Chinees op de hotelkamer verorbert. Maar hopen dat we meekomen, morgenochtend..

Dag 9 – van Sztutowo naar Gdansk

Geef een reactie
De hoop op zonnig weer is er inmiddels niet meer. Gelukkig maar, want het lijkt weer grijs en nat te worden. Maar het wordt tóch een interessante rit met twee keer een oversteek over een Wisla-tak.
Eerste stuk viel erg mee, met name de wind en regen. Nauwelijks dus. De 10-12 was schromelijk overdreven (kon me al niet voorstellen). Heerlijk! Dit gebied is overduidelijk toeristisch in de zomer met de keerzijde dat het buiten het seizoen een trieste bedoening is. Zoiets als Zandvoort in de winter met regen.. De huisjes leeg, restaurantjes gesloten, draaimolentjes dicht en verroest. We fietsen richting Wisla waar toch wel een kopje koffie zal zijn, als grote oversteekplaats? Erger, niet alleen is het restaurant gesloten, ook vaart de pont niet meer! Staan we dan. We vragen een Poolse meneer die wat met een bootjes aan het klooien is. ‘t Komt erop neer dat we 20km om en over twee bruggen moeten. Nan oppert nog of we niet met een van die stalen sloepen naar de overkant kunnen voor wat Zlotties, en zowaar, hij ziet er wel brood in!

Eerst begint ie sloep 1 op te starten maar na vijf vruchteloze zwengels aan de motor loopt ie naar sloep 2 die hij tot leven weet te brengen. We hijsen de fietsen aan boord en ploffen naar de overkant. 

Ik babbel nog een paar woordjes Russisch tegen ‘m, maar Russen zijn niet de grootste vrienden momenteel van de Polen. Als ik zeg dat ik uit Hollandia kom, klaart hij op. Nan biedt nog een stuk chocoladecake aan die we vd dame op het vorige adresje hadden gekregen (vonden het persoonlijk niet te vreten, maar het was een leuk gebaar), maar hij wees de cake met afgrijzen af; alsof hij aan verslaafd was geweest aan cake en nu in zijn afkickfase zat. Na 5 minuutjes bereiken we de overkant. 



Hij stapt zelf ‘t eerst van boord op de glibberige keien met z’n laarzen, en pakt de fietsen een voor een aan. We komen heelhuids en droog over. Dat scheelt 20km om door wind en regen! We geven hem 30 Zlotties, niet wetende of dat nou (te) veel of weinig is. Hij pakt het geld aan zonder er naar te kijken. Het hadden er ook 2 of 1000 kunnen zijn. Hij leek tevreden: flesje zuip op zaterdagavond zeker gesteld.

Het gebied daarna komt niet in aanmerking voor een vakantiefolder.. Het begin vh industriële gebied van Gdansk. Voorbij de raffinaderijen zien we een Makro en we denken: koffie! Er is een klein Italiaans tentje waar – je gelooft t niet – vier Italianen druk zitten te praten en eten. Ze worden bediend door een Italiaans sprekende Pool! Nan krijgt de slappe lach want het énige waar ze over praten is tomaten! Groene, gele, grote, sappige, droge, enz. Het doet me een beetje denken aan ‘Bubba’ die het alleen maar over garnalen heef in de film Forest Gump met Tom Hanks. We bestellen twee cappu’s en ik een tomatensoep die werkelijk ontzéttend lekker is!
Opgewarmd en gedroogd gaan we weer verder door de voorsteden van Gdansk. Een prachtig fietspad leidt ons uiteindelijk naar t centrum. Het oude centrum van Gdansk is prachtig! Met de koopmans- en pakhuizen. Het Ibis-hotel is heel erg…. Ibis-hotel. ‘s Middags / ‘s Avonds nog even Gdansk in geweest wat een prachtige oude Hanzenstad is.

‘s Avonds recht tegenover het hotel ècht Pools gegeten. Nan at potatoe pancakes met zalm, ik pierogi: een soort dumplings met verscheidene vullingen. Natúúrlijk moest daar een Poolse wodka bij (uit de 150!). Het is mooi geweest. Morgen vertrek om 7:15 maar het is een zegen want de wintertijd treedt vannacht in en we hebben een uurtje extra slaap.

Dag 8 – van Elblag naar Sztutowo

Geef een reactie
De avond in ‘t hotel was heerlijk. ‘s Avonds een drankje en een heerlijk maaltje bij de voortreffelijke uitbater: een vrolijke jonge Poolse man die in het familiebedrijf werkt en Engels heeft geleerd vh spelen van games en niet op school. Hij vertelde ons dat hij na 10j Engelse lessen op school in Polen niets in het Engels kon zeggen.
‘s Morgens was het matig weer. Hebben nog een beetje getreuzeld maar zijn dan toch rond tienen vertrokken. Wind was gedraaid naar het noorden en uitermate wisselvallig. Kregen dan ook regelmatig een bui op ons kop. Nan heeft een capuchon, maar ik niet. Ik doe een opengeknipte plastic zak op m’n kop en daar schuif ik mijn muts overheen (deze beschrijving vraagt om een foto). Ziet er niet uit maar is heel effectief.
We fietsen door Noordoostpolderachtig landschap. Nauwelijks schilderachtig te noemen. Veel EU-projecten: dijkversterkingen, pompstations en bijbehorende gebouwtjes. Wilgen, slootjes en vaarten, graslanden.Dit gebied is dan ook de delta van de rivier Wisla.
Na een kleine 40km komen we aan in het plaatsje Sztutowo, maar we hadden vóór het dorpje niet links maar rechts gemoeten voor ons doel van vandaag: het kamp. Weer terug, en later dan gewild komen we in het kamp waar de bewaker (ja, ook nu hebben ze een kampbewaker) ons vertelt dat we onze fiets buiten het hek op de parkeerplaats moeten zetten. Waarom is dat nu in hemelsnaam nodig in dit weer? Maar dat zijn allemaal zinloze vragen.. We fietsen terug, zetten onze fietsen nèt buiten het hek bij wijze van wraak en bezoeken het kamp Stutthoff.
Het voelt vreemd om op zo’n plek te lopen. Alles voelt ‘besmet’. Je loopt op de houten planken waar de gevangenen liepen. Kijkt naar dezelfde ramen naar buiten.. Het eerste gebouw vertoont een soort korte Poolse speelfilm over de vergassing van een groepje zigeunerkinderen in een ambulance. Daarna wordt het proces tegen de SS-misdadigers in Gdansk samengevat. We lopen door de toegangspoort, langs en door de barakken naar de ovens en laten het op ons inwerken. Het slechte weer ondersteunt de sfeer. Maar vinden het goed Stutthoff bezocht te hebben.
De poort van concentratiekamp Sztutowo (Stutthoff)

In een restaurant dat voor ons wordt opengedaan (ze zaten te rummykuppen) worden we van harte verwelkomd door een Poolse die perfect Engels spreekt (ze had in London gewoond) en een klein dier dat doorgaat voor ‘hondje’. Het had ook de wederhelft van een blik kunnen zijn. Het diertje is uitermate blij ons ons te zien en komt graag even op schoot. We krijgen een heerlijk kopje koffie en vinden ons apt vlakbij. De Poolse belt voor ons nog even om te vragen wanneer we welkom zijn.

We vinden het apt snel want lekker dichtbij. Nog even naar de sklep in de buurt en lekker chillen ‘thuis’. Hebben rijst gekocht, kerrysaus, Chineze diepvriesgroenten, en chleb (brood voor morgen) met kaas. Oh ja, én een Pools biertje (lastig kiezen uit een schap vol bieren..).
Morgen de wind variërend van 9 tot 12 (!). Dat moet een belevenis zijn!

Dag 7 – van Przezmark naar Elblag

Geef een reactie
Vanmorgen was het zowaar droog en de zon scheen waterig. Wind was ietsje opgestoken en kwam nu uit het westen daar waar hij ons tot nu toe verdienstelijk was uit het zuidoosten. We zullen ‘m dus een paar keer als zijwind ervaren.
Heerlijk toch met zonnetje: wat ziet het er allemaal anders uit dan! Net Przezmark uit komen we op een kasseiweg uit. Gelukkig duurt het niet lang. Uiterst oncomfortabel is dat geschud. Na verloop van tijd komen we weer uit op een prutweggetje en besluiten de hoofdroute weer op te zoeken die we oorspronkelijk van internet hadden geplukt.
Het weer is minder geworden. We schuilen even in een sklep waar we ons ook verbazen over de producten die per gewicht worden verkocht: allerlei soorten koekjes, snoep, enz. Je kunt dus 5 koekjes van een bepaalde soort kopen. Zal behoorlijk wat verpakkingsmateriaal schelen. De drankenafdeling in de skleps is trouwens ook indrukwekkend.. Flesje wodka voor Zlt 20 (Eur 5)! Vind je t gek dat je op klaarlichte dag nèt na de lunch werkelijk zwalkende mannen ziet!
Gaan na een geweldig EU-fietspad linksaf en moeten én tegen de wind in, én langs wegwerkzaamheden waar we onze fiets langs, door, over moeten slepen. Maar het is een mooi stuk daarna.

Even ploeteren om erlangs
te komen

Iets voor Elblag begint ‘t weer te regenen en vinden we een aansprekende eettent (want open). We bestellen wat (Nan kippenpoot, die overigens errug lekker is, en ik een patatje met yoghurtsaus – dat is natuurlijk niet mijn keuze maar krijg je erbij) en worden zowaar door een paar jonge Poolse mannen aangesproken en ondervraagd. Dat komt niet vaak voor. De jongeman die ons aanspreekt (zijn twee vrienden blijven naar hun bordje turen) vraagt waar we vandaan komen, en vertelt vervolgens dat hij óók in Amsterdam is geweest. Als we vragen wat hij dan gezien heeft in Ams grijnst hij slechts, maar weet na aandringen niets op te noemen.

Elblag (of Elbling) is een prachtige oude en rijke handelsstad met mooi gerestaureerde herenhuizen en vakwerkhuizen. 

We gaan op zoek naar een overnachtingsplaats. De internetverbinding is slecht, dus gaan maar een toerist information in waar de dame van dienst nauwelijks in beweging komt om ons te helpen. Wat ze dan wél doet als ze toeristen niet helpt weten we ook niet. Maar de WiFi doet ‘t geweldig en Hotel MF is ons onderkomen geworden. MF staat voor de initialen vd vader vd huidige alleraardigste uitbater, hebben we geleerd.

Waren aanvankelijk van plan om zon 70km te fietsen maar t weer is te slecht en Elblag te mooi dus we blijven steken bij 59km. Morgen naar Sztutowo (of Stutthof), een van de vele concentratiekampen in Polen. Daarna door baar Gdansk (of Danzig).

Dag 6 – Van Iława naar Przezmark

Geef een reactie
Helaas waren de voorspellingen correct (ze zijn ook altijd correct wanneer je dat niet wilt..). Het is nat, winderig en koud. Zo’n 5 graden en af en toe ‘heavy rain’. Hebben ook heel rustig ontbeten, nog kopje koffie gedronken, op de kamer gechilled. Ook maar volgend adresje geboekt in Przezmark. Kregen melding terug in het Pools dat we vanaf 17u welkom waren.
De kou valt erg mee als we fietsen. Regen trouwens ook. Af en toe miezert het. We fietsen eindeloos door de mooie Poolse bossen. Lichtglooiend. Na verloop van tijd willen we toch even zitten en, als het even kan, een kopje koffie erbij drinken. Maar zo goed als alles is dicht. In Siemiany zijn we bij een sklep gestopt dan maar. Gewacht tot de winkelbediende tijd had om onze vraag te beantwoorden, want ze was druk aan ’t bellen. Na 10 min (kwam ons goed uit) gevraagd of we mochten wachten binnen (het was lekker warm), wat beantwoord werd met een kort ‘tak’ (ja). We merken dat mensen op het platteland niet altijd toeschietelijk zijn. Of eigenlijk: zelden. Groeten (‘dzien dobry’) op straat wordt niet zonder meer positief beantwoord. Soms een tikje tegen de pet. Heel af en toe een glimlachje. Maar dan ook héél af en toe. Vaak geen reactie.
We fietsen verder door de bossen. De bospaden worden slechter en we glibberen meer dan fietsen. We komen in Przezmark aan waar we een koffiebar vinden!! Het is nog geen 17u dus we moeten ons een half uurtje verpozen. ‘Koffiebar’ is iets teveel van het goede. Er staat in neonletters: ‘coffee to go’. We gaan naar binnen (de vloer is bezaaid met stukken karton vanwege de modderpoten van de klanten) en ze wenken naar twee houten stoelen waar we maar op gaan zitten. Naar ‘kawá’ (koffie) gevraagd en een van de twee dames gaat naar achteren en zet een keteltje op (blijkt later wanneer we gegil horen). Na een paar minuten komt ze terug met twee mokken koffie. Lekker warm. Ze gaan allebei tegenover ons zitten en we knopen een praatje aan. Vertellen – om de boel wat los te poken – dat we uit Amsterdam zijn komen fietsen, wat ze eerst ter kennisgeving aannemen. Maar na een minuut zegt een vd twee:
Amsterdam? Rower (fiets)? We knikken. We krijgen iets van een gesprekje als Nan de foto’s van Lilian en Marijne laat zien. Het houdt allemaal niet over maar toch leuk. We houden het maar op bescheidenheid.
Het barst van de buurtsupers (skleps)
in Polen die natuurlijk ook wel
een drankje verkopen

Op naar ons huuske. We volgen de instructies op de iPhone, komen op een modderig weggetje terecht en worden door de gastheer gebeld. Maar weer terug naar de hoofdweg. Daar komt hij ons dan halen en rijdt met de auto voor ons uit. Glibberend door de diepe natte geulen volgen we hem. Maar we worden beloond: een prachtig houten huis aan het meer, beetje Scandinavian look met blankhouten plankjes, haardvuur en houten zithoek. 

Fantastisch huisje aan het
meer van Przezmark

De gastheers moeder en grootmoeder heten ons welkom. Het haardvuur knappert. Hij spreekt Engels en geeft ons wat instructies (‘this is bathroom’). Maar gewéldig huisje hoor!

Dag 5 – naar Iława aan het meer

Geef een reactie
Blijken geslapen te hebben in het oude treinstation van Soldau (Dzialdowo in Pools). Niet zo’n fraaie historie: het was het treinstation van het nabijgelegen concentratiekamp. Maar het gebouw is prachtig in stijl hersteld.
Opvallend in het algemeen zijn de vele borden die een werk (bv renovatie of nieuwbouw) aankondigen mbv steun van de EU. We zijn er tientallen tegengekomen! Makkelijk om te denken: daar gaan ‘onze’ centen, mooi om te zien dat het land ervan opknapt en dat het Polen lijkt te emanciperen. Maar vergelijkingsmateriaal hebben we niet.
Het ontbijt in het hotel is zo mooi. Met zorg opgemaakte eitjes met een klein augurkje in een V gesneden erop. Mooie opgemaakte salades. Natuurlijk de worstjes met roerei. Schaaltjes met komkommerschijfjes, tomaat en augurk. Goed en lekker eten: het mág. Eén lekker broodje voor onderweg verdonkeremaand (met een scheef oog naar de camera linksboven glurend).
Weer koud maar droog. Hele dag geen spat regen! Verlaten Dzialdowo (Soldau in Oost-Pruisissch) langs drukke weg maar al snel duiken we een kleiner weggetje in. Wind komt uit het zuidoosten en wij gaan naar het noordwesten, komt dat even goed uit. Scheelt een slok op een borrel want het is zo’n 5 graden. We genieten allebei (ik heb gecheckt) geweldig vh fietsen en de omgeving. Op mij heeft dat grove, eenvoudige, oostblokkerige een geweldige aantrekkingskracht. Zou zo door willen fietsen naar Rusland..
Straatbeeld

Op kleinere weggetjes worden we bij boerderijen of huizen steevast opgewacht door waakse honden die agressief keffend achter ons aanrennen. Krengen! Tegen ze schreeuwen als ze te dichtbij komen helpt (en is ook wel lekker). Ze happen niet, maar lijken t wél te willen. Gelukkig zijn ze o.h.a klein. De ècht grote honden zitten functioneel in hokken en slaan aan als we langsfietsen. Blij dat die vastzitten.

Vanochtend wat vroeger vertrokken want we moeten wat meer km’s maken vandaag. Morgen wordt t namelijk slecht weer. Zelfde temperatuur maar nat. Erg nat als ik de, overigens geweldige, Noorse weer-app ‘Yr’ mag geloven. Dus vandaag maar even doortrappen.
Oostblokkerig

Het landschap verandert langzaam. Van vlakke velden afgezoomd met bosranden wordt het langzaam glooiiender (bescheiden). De huizen zijn van afgestuct steen. Soms niet afgestuct, dan zíet het er niet uit met van die betonstenen maar net zo functioneel. Soms zie je nog oude houten huizen. Een enkele keer in een iets groter dorpje een paar oostblok flatblokjes met een centraal ketelhuis met schoorsteen. De flatblokjes hebben wel frisse pastelkleuren.

In Lubawa vinden we op de hoek vd straat een heerlijk restaurantje. Even een soepje (er stond ‘traditional Polish soup’, maar het was meer een in elkaar gedraaid bouillonnetje met de macaroni van gisteren..). Nan heeft de saus vd macaroni van gisteren: ministronesoep.

Hadden aanvankelijk als de bestemming van vandaag Rudzienice gedacht, maar we vinden een pension aan het water in het groter nabijgelegen Iława .
Na de lunch volgen we de route naar Iława. De planner vond het nodig ons na een zanderig pad letterlijk het bos in te sturen. Maar de navigatie-app heeft me nog nooit in de steek gelaten; na een paar honderd meter door ’t bos te hebben gelopen met fietsen aan onze hand komen we inderdaad -wonder o wonder – uit op een ander zandpad. Beetje onderuitglijdend af en toe rijden we verder en na een paar km krijgen we weer lekker asfalt. Nan maalt er allemaal niet om en doet of ze al jaren door de Poolse bossen fietst. Dan vervelend stuk langs autoweg waarbij we achter elkaar moeten blijven met Nan achterop want ze heeft een jack aan dat zeer doet aan je ogen: fluorescerend geel. Ik kan haar in m’n achteruitkijkspiegeltje prima zien op een paar honderd meter afstand!

Iława is nóg groter dan Dzialdowo: maar liefst 30.000 inw. Fietsen naar het meer waar we ons pension aan het water hebben, nou bijna dan.

Dag 4 – naar Dzialdowo

Geef een reactie
Om half negen kwam het Poolsje baasje binnendenderen. Wat ie kwam doen zal altijd een raadsel blijven. Heftig gesticulerend wilde hij, ondersteund door zijn duidelijkste Pools, ons iets wijs maken.. Laat maar. 

Weer redelijk laat vertrokken na lekker zelfgemaakt ontbijtje mét een Pools ei erbij! Weer nog steeds grijs, maar droog. Eerste stuk wat eentonig, daarna werd t beter met afwisselender landschap. 


Rond lunchtijd gezocht naar plek waar we koffie konden drinken. Een bar, café of restaurant was teveel gevraagd dus zelf maar de percolator uit de tas gevist. We dáchten trouwens dat we een restaurant gevonden hadden net buiten Sreńsk, maar het bleek een soort broodbakkerij / catering te zijn. Op hun stoep hebben we onze stoeltjes (Helinox lookalikes) uitgestald. Na verloop van tijd kwam de dame van de bakkerij ons een hele bak warme koekjes, die nét vd lopende band kwamen, brengen. Poolse hartelijkheid. Daarna verder op pad. 

Kregen we toch warme 
koekjes van de bakkerd!

Het bleef dreigend weer maar het is op geen moment gaan regenen. Glooiend landschap met hier en daar bossen in de verte. Kleine nederzettingen met gestucte huizen. 

Alles geasfalteerd. In de loop van de middag maar ‘s gaan plannen voor een onderkomen. Omdat we nu twee nachten in pensions hebben geslapen, wilden we nu wel even naar een stad (met meer dan 100 bewoners). Zijn uitgekomen in Dzialdowo met maar liefst 20.000 inw. Vrij grote stad dus. Heeft gelijk Russische trekken. 

Ons hotel in het voormalige
station van Dzialdowo

Ons hotel lijkt on industrieel erfgoed gehuisvest te zijn. De kamers barok met Louis quinze meubilair en rood tapijt met velours gordijnen. ‘s Avonds naar het centrum gelopen met de iPhone in de hand. Hadden aan de alleraardigste Poolse receptioniste gevraagd waar het centrum was, maar hebben haar halverwege uit haar Engels lijden verlost. Wat ze nog wist uit te brengen was restaurant ‘Kra’. Eenmaal in de buurt vh centrum vroegen we een toch echt wel jong stel in het Engels (of Duits, zo ze wilden) naar restaurant Kra, wat ze wel kenden maar de instructies kwamen er in het vloeiend Pools uit. Maar we vonden het! Het bleek hotel ‘Wkra’ te zijn, stijl balzaal. Hebben daar elk een lekker bordje eten besteld. Echt Pools -waar we naar op zoek waren – was het niet. Maar de maag was gevuld. Het zag er echt uit als een balzaal. De bar stond op het podium als in een theater. De wandeling terug naar het hotel was frisjes: het wordt koud!

Dag 3 – Pension in Radzimovice

Geef een reactie
Klokje rond geslapen. Werden om 8:30 wakker door het gebeier vd klokken. Ons eigen ontbijtje in elkaar geflanst. Geweldige koffiemachine. Weer is weer grijs, maar het is droog! We checken uit en ontmoeten de jongeman die dit chalet uitbaat; een ventje van rond de 25. We bedanken hem en gaan op weg. Net buiten Joniec gaan we een prachtige houten brug over. 

De Wkra

Het landschap is iets afwisselender dan het eerste stuk gisteren. Meer bos, afgewisseld met weides en kleine gehuchten. Na pakweg 30 km komen we langs een ‘agricultura’ net langs de weg. We willen niet blijven slapen maar enkel koffie drinken, wat kan. We wachten buiten terwijl twee heren naar binnen stommelen om een kamer op te knappen. Maar dat wilden we juist niet! Maar het was om ons in de warmte ons kopje koffie op te kunnen laten drinken, wat kennelijk nog niet kon omdat het een bende was. Even later komt een van de mannen aan met een blad koffie met koekjes. Heerlijk! En lekker warm binnen. We komen even bij. De mannen spreken geen woord Engels of Duits, merken dat we buitenlands zijn, wat hen niet weerhoudt lekker in het Pools door te rebbelen. Doe maar lekker hoor! Het voordeel is dat je maar gewoon in het Nederlands terug kunt brabbelen, want moeite doen voor Du, En of een andere taal is ijdel. Nanneke flikkert er nog wat Italiaans door af en toe. Welja!

Straatbeeld niet altíjd verheffend..

Een stukje verderop gaan we alvast zoeken naar ons overnachtingsadres. Óf 38km verderop, óf 14km. Kiezen voor de korte. Het weer houdt niet over en ik ben nog steeds snotverkouden. Het blijkt in Radzimovice te zijn, een gehucht met drie boerderijen, een sklep (Poolse winkel), dronken mannen en ons pension. Ik bel ‘t nummer dat me is gemaild door booking.com. Een dame neemt vermoeid op, spreekt slechts Pools en zegt tenslotte: ‘wait a moment’ en knalt vervolgens de spreekwoordelijke hoorn erop. Ik neem aan dat ’t betekent dat er iemand zal komen. Ondertussen check ik de sklep of ie open is. Een groepje dronken mannen moedigt me aan naar binnen te gaan. En inderdaad, de sklep is open! Ik loop daarna terug waar Nanneke om de hoek bij t pension was blijven wachten. Een energieke man duikt op en begint bijzonder snel in het Pools te ratelen. Ons onbegrip belet hem niet nog sneller te gaan praten. Hij is opgewekt en energiek. Als we Nederlands tegen hem praten stopt hij even, gooit lachend zijn handen in de lucht en snapt dat we een andere taal spreken. De paar woordjes Russisch die ik spreek helpen wat. We zeggen dat we naar de sklep gaan om wat eten te kopen.


Ons pension

Decennia teruggeworpen in de tijd, deze sklep. Gammele schappen met potjes jam, olie, wodka en blikjes vis (alle artikelen gestickerd). We kopen de sklep leeg voor 40 zloty (10 euro). Staan bij afrekenen naast een man die werkelijk paars zag vd drank, gehavend en vervuild kostuum aan. Die kóópt me een partij zuip: 2 literfles Cola en een fles wodka. Hatsikidee!


Bij terugkomst in t pension wacht ons een knapperend haardvuur. De conciërge, die Karol bleek te heten, zat een soort van op ons te wachten. We hebben een handen-voeten gesprek, hij haalt zijn Poolse kaart uit de auto en (licht ADHD?) begint ons omstandig de route naar Gdansk uit te leggen. Ik kan natuurlijk gewoon even in t Nederlands zeggen: ‘hou nou je kop even..’. en na een blik op mijn navigatie-app begint ‘t hem te dagen. Even wekt ie de indruk de hele avond te blijven, waarna hij uiteindelijk het hoge woord uitspreekt: 100zloty graag (25 euro)! Daarna nog wat vriendelijke Poolse uitingen, waarna hij vertrekt.
Lekker maaltje gemaakt van (wederom) pasta met saus en tonijn maar wie maalt daarom! Bij t haardvuur peuzelen we ons hapje op. We gaan weer met de kipjes op stok maar houden het vandaag tot wel 21:30 vol!

Dag 2 – Warschau naar Joniec

Geef een reactie
Fantastisch, drukbezocht ontbijtbuffet. Zeer uitgebreid. De varkenshoefjes en worsten mochten niet ontbreken. Natuurlijk wat koolhydraatrijke stukken in de meegebrachte rugtas laten glijden voor de lunch of als tussendoortje. Op pad dan maar!
De spreekwoordelijke Poolse kool

We dachten: ‘t valt wel mee met de regen, maar dat deed t niet. In vol ornaat (regenbroek en -jas, overschoenen) banen we ons n weg door Warschau. Omdat m’n iPhone ook niet gebruikt kan worden in deze regen, fietsen we eerst maar rechtdoor naar de Wisla (rivier) en langs de rivier gaan we noordwaarts. Wat ís het allemaal mooi opgeknapt in Warschau: veel aandacht voor details, keurige afwerking (stoepen, straten, lantaarnpalen, enz). Niet armetierig.

We verlaten de stedelijk omgeving na een paar uur fietsen. Regen inmiddels goeddeels gestopt. Koersen aan op Joniec, waar we een ‘pension’ via booking.com hebben gereserveerd. Halverwege krijg ik een mailtje in het Pools over de boeking. Hmm. Geen internetverbinding dus niet te vertalen. Maar gelukkig belt de pensionhouder die Engels spreekt om te zeggen dat ie ws niet aanwezig zal zijn en dat z’n moeder de deur open zal doen. In Joniec aangekomen appen we, en moeders komt al snel. In haar beste Engels (mwoah) leidt ze ons door t pension. Prachtig opgeknapt en geen andere bewoners.

Ons pension in Joniec

Kort daarna gaan we naar de sklep (buurtwinkel) om inkopen te doen. Jonge Poolse man van rond de 20 spreekt geen woord (maar dan ook niets!) Engels en ziet de lol v/e paar toeristen in zijn sklep ook niet in. Vreugdeloos type.. Voor n appel en een ei kopen we eten en koken ons maaltje in het prachtige keukentje vh pension met spiksplinternieuwe keukenapparatuur. Met de kipjes op stok, vanavond!